De informatie in dit stukje heb ik aan een paar mensen proberen uit te leggen. Elke keer gebeurde er wat spannends, hun mind (dat is je zelfzuchtige ego) kwam in opstand en wiste gelijk alles. Dus het kan zomaar zijn dat er bij jou net zo iets gaat gebeuren. Is dat niet erg grappig dat er iets in mensen zit wat hun acties probeert uit te wissen? Hoe zit dat dan met de vrije wil?
We hebben allemaal vrije wil en we denken allemaal dat dat geweldig goed is. Sommige mensen denken echter dat we geen vrije wil hebben en dat al onze acties voorbestemd zijn en dat daardoor mensen in de gevangenis zitten omdat ze niet anders konden. Het grappige is dat beide een beetje waar is. Ja we hebben vrije wil en nee we hebben het niet. En ondanks dat is het toch heel simpel.
Het is alsof je door een doolhof loopt en bij elke keuze is er een klein stemmetje op de achtergrond wat zegt welke afslag je moet nemen dus geen vrije keuze. Maar je negeert het en kiest een andere afslag, vrije wil. Elke gang niet je in loopt geeft je het gevoel dat het uit zal komen in geluk. Echter het resultaat is altijd pijn op welke manier dan ook. Pijn voor jezelf of pijn voor een ander. Maar als je niet voor je vrie wil kiest dan is het resultaat geluk en vreugde. Je mind zal er echter altijd voor zorgen dat je de vrije wil volgt en die zal je altijd het gevoel geven dat er geluk ligt voorbij de volgende bocht. En heel soms is er ook een soort van geluk dus je blijft dat gevoel volgen. Soms kies je voor de keuze van de spirit, dat kleine stemmetje op de achtergrond, het geluk wat dan volgt zal ook snel opgeëist worden door het ego zodat je de volgende keer weer het geluk van de vrije wl zal nastreven.
Dus het is heel simpel. De maken onze eigen hel. Of met onze vrije wil kiezen wel elke keer voor onze eigen pijn. Dus al dat ongeluk in je leven daar heb je zelf voor gekozen. En zelfs als je er niet voor kòn kiezen dan heb je zelf gekozen voor de interpretatie er van en daarmee voor de pijn die je er uit haalde.
Daarmee is het dus mogelijk om gewoon te kiezen om gelukkig te zijn en de rest van de keuzes aan de spirit over te laten. Dat is al dat toeval wat je steeds blijft tegen komen.
Een licht onderwerp vandaag, dualistische non-dualiteit. Dit is ook een onderwerp wat nooit klaar is want het heeft vele lagen, dat is ook waarom ik het al zo lang van plan ben om te schrijven.
Dualiteit is dat alles verdeelbaar is in goed/slecht, ja/nee, zwart/wit. De wereld waar we in leven bestaat uit mensen die meestal alleen in dualiteiten denken. Ben je niet voor me dan ben je tegen me. En de laatste tijd lijkt dat alleen maar sterker te worden.
Non-dualiteit is dat dingen zowel zwart als wit zijn. Of op zijn Kuijfiaans “Elk nadeel heb zijn voordeel.”
Het wordt pas ingewikkeld als dingen paradoxaal dualistisch en non-dualistisch tegelijk zijn. Een voorbeeld hiervan is predestinatie. En dit is gelijk ook een voorbeeld wat veel weerstand oproept want als het waar is wat is het ik dan? Als predestinatie waar is bestaat er dan wel een vrije wil? De vrije wil is de mogelijkheid je eigen keuzes te kunnen maken. Maar in hoeverre maken mensen hun eigen keuzes?
Een niet verlicht mens wordt geregeerd door zijn programma’s en het zelfzuchtige ego. De programma’s werken zoals je van een programma mag verwachten: Stimulus a resulteert altijd in reactie b. De meeste mensen hebben honderden van die programma’s en zijn dan ook een soort van automaten. Sommige zijn bewuster en hebben delen van de programma’s opgelost, helaas komt daar het zelfzuchtige ego om de hoek kijken. Het zelfzuchtige ego is eigenlijk een zeer behoudend programma en zorgt voor het eigen behoud. Maar dat doet het vanuit angst en pijn en het maakt meer angst en pijn en zorgt voor het lijden. En heel soms is het mogelijk dat er even een stukje Spirit om de hoek komt kijken dan is er even geen programma of zelfzuchtig ego wat roet in het eten gooit. Op dat moment heb je even vrije wil. [Ik had je gewaarschuwd, dit is geen fijn onderwerp.]
Op weg naar bewustzijn kom je er op een gegeven moment achter dat de enige manier om je vrije wil te gebruiken is door met je vrije wil je vrije wil weg te geven aan de Spirit. Dat is namelijk de enige manier om aan het zelfzuchtige ego te ontsnappen en daarmee aan het lijden. Dus het lijden van jezelf en het lijden van anderen door acties van jou.
Dus ofwel je hebt geen vrije keuzen omdat je geregeerd wordt door programma’s en je zelfzuchtige ego of je hebt geen vrije keuze omdat je die hebt weg gegeven aan de spirit. Daarmee is er wat te zeggen voor het idee dat er predestinatie bestaat. Echter als predestinatie bestaat dan heeft de schepping (het universum) geen zin. En daar komt die paradox dus om de hoek kijken. Want je hebt vrije wil en tegelijk heb je het niet.
En dat ik was is dat dan? Het ik blijkt een illusie te zijn het bestaat helemaal niet. Het ontstaat op het moment dat een ziel in een lichaam komt en die ziel niet goed op het lichaam aansluit. Als de ziel verlicht is dan sluit het wel goed aan en is er geen ik. Er is wel een ziel die van leven naar leven hopt en die zichzelf ik zou kunnen noemen maar tegen de tijd dat het verlicht is weet het dat het alleen maar een deel van het geheel is. Dan komt het er op neer dat een druppel in de zee zichzelf ik noemt. [En eigenlijk kom je tot de conclusie dat je het zelfs geen druppel in de oceaan kunt noemen. Zelfs het idee van een ik leid tot een illusie, het is er werkelijk niet en het is er ook nooit geweest. Het gaat veel verder dan die druppel en is onbeschrijfbaar.]
Maar is dit het dan? Nee natuurlijk niet er zit nog weer een laag onder. Voor verlichting geef je je vrije wil op. En wat krijg je terug? Vrije wil! Je geeft de vrije wil op om zelfzuchtige acties te ondernemen en je krijgt de vrije wil terug om onzelfzuchtige acties te ondernemen. Als je in de overgang zit tussen zelfzuchtig en onzelfzuchtig dan kan je de spirit gewoon vragen om de juiste acties en dan krijg je er een paar. Dus heb je dan vrije keuze of niet? En leid dit alles tot predestinatie of niet? Je hebt geen volledige vrije keuze, maar die had je toch al niet. En het leid in zekere zin tot een vorm van predestinatie in de vorm dat je een gelukkig mens zal zijn. En die predestinatie vind ik weer helemaal niet erg.
Eerst denk je; Ik ben mijn geschiedenis, en daar heb je een geweldig verhaal over. Dat verhaal vertel je aan iedereen en vooral aan jezelf want het is echt waar.
Dan kom je er achter dat dat onzin is. Het is een verhaal wat je jezelf vertelde omdat het je een bepaald gevoel gaf.
Dan denk je; Ik ben mijn gedachten emoties en gevoelens. Dus als je boos wordt BEN je Boos. Dan leer je dat je afstand kan nemen van dat gevoel. Je bent niet boos maar je voelt je boos. De afstand kan steeds groter worden. Op een gegeven moment weet je dat je dat gevoel niet bent. En dan nog kan de afstand groter worden en op een gegeven moment ben je je emoties niet meer. Je hebt emoties maar dat zijn dingen die komen en gaan.
Maar je bent toch echt je gedachten, zou je denken en ook je emoties. Dan blijkt dat elke emotie een hele groep van gedachtes opwekt en in stand houdt. En die emoties lossen op als je naar ze kijkt. Het is heel verleidelijk om in de bijbehorende gedachten te schieten en je daar de gehele dag mee bezig te houden. En dan in de avond nog wat emoties van een ander er boven op te gooien, TV, en daar dan lekker doorheen te woelen. Hmmm zalig. Echter het oplossen van elke emotie geeft een geluksgevoel waar niets tegen op kan.
En dan na een lange tijd zijn die emoties min of meer op. Er is er nog eentje over en dat is je zelfzuchtige ego. Als je dat zelfzuchtige ego heel veel liefde en compassie geeft wordt het een onzelfzuchtig ego.
Maar ik ben toch echt de gedachten die nu nog over zijn. Dit is toch mijn echte ik? Je gedachten zijn als een goudvis in een vissenkom. Je gedachten emoties en gevoelens zijn de goudvis, jij bent het water. Om het water te kunnen waarnemen neem je afstand van wat je nu nog denkt en voelt. Dat wat je voelt lijkt jij te zijn. Maar dat wat je voelt zijn de impulsen die van je zintuigen af komen en in je hersens aankomen voor interpretatie. Jij bent die gevoelens niet, jij neemt de interpretatie waar maar jij bent die waarneming niet. Je kan nog een stap terug zetten en alles wat je lichaam waarneemt en doet is niet wie jij bent. Alles wat je waarneemt wordt heel intens. Het filter wat er tussen zat is weg. Ook ben je niet meer steeds in het verleden of de toekomst je bent in het nu. Geluk kan je alleen in het nu ervaren. Er komt steeds meer nu in de tijd en alles wordt helderder.
Wie ben ik, nu? Jij bent niet de waarneming en ook niet de waarnemer, je bent het waargenomene. Je bent …
Recentelijk werd ik er op gewezen dat ik met mijn gedrag de wereld kapot maak. En weet je dat leverde een hoogst interessante reactie op. Ik voelde me namelijk bedreigd in mijn bestaansrecht en dat levert heftige reacties op.
Hoe zou dat toch komen? Want we weten echt wel dat we, allemaal, keuzes maken die niet fijn zijn voor de planeet. We maken ook keuzes die fijner zijn voor de planeet en denken dan dat dat toch echt genoeg moet zijn. De enige andere oplossing lijkt dan om dan helemaal niet meer te bestaan, vandaar die bedreiging.
En ja recentelijk heb ik de fout (?) begaan om een ander ervan te betichten, en ja dat levert gelijk de vlam in de pan op. De bestaansrecht bedreiging is blijkbaar universeel. De reactie er op is, als het een directe bedreiging is, denk ik, meestal vlam in de pan. Als de bedreiging indirect is dan zal het meestal op negeren uit komen. Als dat waar is dan geeft het een goede verklaring waarom het klimaat niet boven aan iedere agenda staat, ja nog boven corona zelfs. Want daar zou het wel behoren, we leven met z’n allen gemiddeld 9 maanden korter door fijnstof. Omgerekend sterven er 480.000 mensen in Europa per jaar aan fijnstof.
Maar hoe los je die blinde vlek op? Want dat is het uiteindelijk. Er doemt een gevaar van heb ik jou daar aan de horizon op en we besluiten om het maar te negeren. Een blinde vlek kan je denk ik alleen oplossen door er over te praten. Af en toe de vlam in de pan laten vliegen werkt natuurlijk ook maar alleen als je het daarna uitpraat en er gezamenlijk achter komt waarom die vlam nu toch in de pan sloeg.
Het er over praten moet dan wel rustig gebeuren want binnen de kortste keren wordt het allemaal heel ingewikkeld en heftig en daar leert niemand wat van. Maar weten dat het uit eindelijk om bestaansrecht gaat en dat je mensen er van te voren over kunt waarschuwen helpt misschien.
Als je dergelijke discussies bent aan gegaan laat dan in de opmerkingen onder het verhaaltje achter hoe het ging en welke oplossingen jullie gevonden hebben.
Stel alle therapieën om lekkerder in je vel te komen te zitten blijken heel simpel te zijn. Je hoeft maar één heel klein dingetje te doen maar je moet het wel heel vaak doen, dat is het enige.
Je kent het wel. Er gebeurd iets en je bent boos en nu loop je met een knobbel in je buik en allemaal boze gedachten. Het duurt een tijdje maar de knobbel wordt minder en wordt overspoeld voor andere knobbels van andere dingen, sommige zitten in je buik en anderen zitten elders. Alle knobbels vervagen langzaam maar dan gebeurt er iets en dan is die knobbel in je buik weer terug compleet met alle boze gedachten.
Je zou kunnen denken dat je die emotie bent. Je bent boos. Je bent blij. Maar als je niet boos bent en niet blij bent ben je dan helemaal niets? Je voelt die emotie maar je bent het niet. Daar was je wel al achter natuurlijk.
Als dat nu weer gebeurd een knobbel van een emotie, maak hem heel groot en kijk waar het ding zit in je lichaam. Het ding heeft een plek in je lichaam. Hoe lager de emotie hoe lager deze in je lichaam zit. In princiepen hoef je niet te weten om welke emotie het gaat of welke herinnering er aan vast zit. En dan kijk je gewoon naar dat gevoel, richt je aandacht op de knobbel. Je kan er ook liefde naar sturen dan gaat het sneller of compassie dan gaat het nog weer sneller. Als je je aandacht op de knobbel vestigt dan gaat deze na een tijdje een beetje verplaatsen. Blijf er met je aandacht bij en langzaam gaat het gevoel door je lichaam lopen. Soms verdwijnt het even en dan doemt het weer hoger in je lichaam op. Richt er opnieuw je aandacht op. Op een gegeven moment komt het gevoel aan in je hart, dat voelt best fijn maar blijf je aandacht er op richten en dan verdwijnt het weer en stijgt het op je kruin uit. Het grappige is dat de bijbehorende gedachte nu ook weg is.
Sommige knobbels vallen uit een in verschillende stukjes. Dat was dan een groot ding wat uit verschillende gevoelens bestaat. Concentreer je dan op de laagste knobbel, de gene die het meeste in de buurt van je stuit zit. Als je deze naar boven toe werkt kom je de anderen ook tegen en neem je die mee. Als je het anders om doet dan verstoppen de lagere knobbels zich en vind je ze niet meer terug.
Je kan dit, als je het een paar keer geoefend hebt, ook life doen gedurende de dag. Als er weer iets gebeurd waardoor er een knobbel ontstaat dan kan je hem heel snel laten verdampen. Het gaat een stuk sneller als de knobbel nog vers is.
En je kan nu ook al die onplezante ervaringen en knobbels, ook de hele grote zwarte grote donderwolken, op deze manier oplossen. Je wordt dan elke keer een beetje leger en meer liefdevol naar jezelf en naar je omgeving.
Je kan, als je wilt, dit ook lezen in het boek “Letting Go” van David R. Hawkins. Dat is veel uitgebreider. Maar als hij alleen het bovenstaande had verteld dan was het niet zo’n mooi boek geworden. Het boek is de moeite waard maar het is er alleen in het engels. Het geeft veel voorbeelden en achterliggende informatie.
Hallo ben jij zo’n drugs dealer of niet? Je kent ze wel ze delen drugs uit aan vrienden en bekenden. Door de drugs die ze uitdelen blijven ze heel populair en altijd welkom. De drugs is voor iedereen anders maar het is meestal een vorm van aandacht.
Dus stel ik vind mijzelf helemaal waardeloos dan verzamel ik graag mensen om mij heen die dat niet vinden en die daar blijk van geven. Het werkt als een drug. Deze mensen zijn dan helemaal populair bij mij. En als bedankje geef ik die mensen precies waar ze om vragen, welke drug dat ook maar is.
Het uitdelen van die drugs is eigenlijk de gewone gang van zaken. Als zelfzuchtige wezens gaan we zo met elkaar om. Jij geeft mij dit dan krijg jij van mij dat. En meestal gaat het binnen een relatie ook zo.
Heel af en toe kom ik mensen tegen die dit patroon willen doorbreken. Dat is fijn. Het heet bewustwording. Het je bewust worden van de regels van de zelfzuchtigheid en proberen dat om te zetten in onzelfzuchtigheid. Dat is nog helemaal niet zo gemakkelijk want die zelfzucht zit overal in verweven. Onze ouders waren ook zelfzuchtig en dus alles wat we weten is daarmee doordrongen.
Als mensen er echt om vragen dan stop ik met het uitdelen van de drugs. Dat gaat een tijdje goed. Dan gaat het wringen en als het goed is valt daarna het kwartje, of liever gezecht de kruiwagen met goud. Of die kruiwagen rijd over iemands tenen heen en dan is het huis te klein. Helaas gebeurd dat ook af en toe. Dan is het een kwestie van heel veel liefde en geduld, helaas ben ik daar dan nog niet zo goed in. Dus heb ik ook nog een lange weg te gaan.
Het is dus best lastig om te stoppen met het zijn van drugs dealer. Want als je stopt vinden mensen je plotseling niet meer zo lief. Want je geeft ze immers niet meer wat ze zo graag bij je komen halen. Maar intern weet je maar al te goed dat het dealen niet goed is. Je kan het voelen elke keer dat je dealt vind je jezelf ietsje minder lief. Het niet dealen is dus één van de gouden regels van de zelf liefde:
A) Doe zo min mogelijk om aandacht/liefde van anderen te krijgen
B) Geef liefde of stel anderen in staat liefde te geven
Ken je dat, er gebeurd iets kleins en plotseling is de wereld te klein en valt het glas uit de ramen…
Een explosie van emotie en andere, op dat moment, oncontroleerbare dingen. Hoe komt dat toch dat zo iets kleins zo veel gevolgen kan hebben? Het is druk uit het verleden. In het verleden is iets naars gebeurd, meestal over een periode verspreid. Dat heb je opgepot. En als de juiste trigger langs komt dan explodeert de hele handel. Normaal kan je misschien een stapje terug doen om de emotie gade te slaan en hem niet tot uitbarsting te laten komen, maar nu kaboom en de ramen liggen er weer uit. Als je de uitbarsting helemaal terecht vind dan moet je nog een paar keer op deze mijn gaan staan. Op een gegeven moment begint et te dagen dat de explosie onevenredig is met het voorval. Dan is het tijd om te gaan graven.
En het is geweldig want in dit mijnenveld ligt goud begraven! Je zou bijna gaan dansen in dat mijnenveld in de hoop dat het goud mee komt met de explosies. Helaas heb je bij een explosie je ogen meestal stijf dicht en zie je het goud niet. Maar als je weet waar de trigger zit dan kan je heel dicht tegen de explosie grens aan gaan zitten door te denken aan de dingen die een explosie veroorzaken. Die dingen triggeren iets in het verleden. Denk aan de eerste keer dat je dit gevoel tegen kwam. Wat was er toen aan de hand? Met wie was dat?
Als je de herinnering gevonden hebt dan is het tijd om dat goud op te gaan graven. Wie was daar in die herinnering met jou? Kan je met de wijsheid van nu zien waarom die persoon toen zo was? Kan je zien dat jij dat deel ook in jou hebt zitten? Ja echt waar dat deel heb jij ook. Kan je van dat deel in jezelf houden? Dan kan je ook van dat deel in die ander houden. Stuur, de herinnering van die persoon, liefde. Ja het kan zijn dat je nog wat tegen die persoon moet zeggen, in gedachten, voordat die liefde aan komt. Stop er liefde in tot er niets meer in wil. Ga dan naar de volgende persoon in die herinnering tot je iedereen gehad hebt.
Als laatste kijk je naar de jij die jij toen was. Je kan nu zien waarom je toen zo was. Geef die jij, net als de anderen, liefde tot er niets meer in past.
Ga nu kijken of die trigger nog zo gevoelig is. Het kan zijn dat je nog een herinnering vind, los die op dezelfde manier op. En dan merk je dat die trigger je niets meer doet. Daar is je blok van goud. Elke keer dat je dit doet komt die opgekropte energie vrij in de vorm van liefde. Je wordt blijer, gevender en gelukkiger.
Als je dit eenmaal gedaan hebt ren je mogelijk direct op het volgende mijnenveld af.
(Bij het schrijven van dit verhaaltje val ik bijna in slaap. Dat komt om dat ik geconfronteerd ben. Dus hier ergens in de buurt ligt nog een blok goud…)
Het is al een hele tijd zo dat ik niet meer naar festivals wil omdat ik niet meer wil consumeren maar meer het gevoel heb dat ik wat bij te dragen heb. Maarja tegen de tijd dat het festival daar is heb ik geen materiaal paraat. Dus dan komt er niets van. Maar de drang om te delen wat ik geleerd heb de afgelopen 15 (en meer) jaar blijft.
Dus hier een oproep: Kom op de donderdag avond naar mij toe dan ga ik vertellen wat ik weet, we gaan oefeningen doen en natuurlijk expirimenteren en ontdekken.
Nee ik heb nog geen vast programma en de kosten gaan in dana (geef wat je het waard vind anoniem in een doosje). Het is fijn als iedereen lekker in zijn energie zit dus daar zal ik mee beginnen. Werken aan jezelf is een geweldige weg om bewuster te worden. Ik zal ook vertellen over het maken van apparaatjes, hoe werken ze en wat zijn de basis prencipes waar ze mee werken. Apparaatjes daar kan ik vast een jaar over vertellen. Voor het maken van apparaatjes moet je energie kunnen voelen en kunnen pendelen. Praten met wezens die we niet kunnen zien is ook handig. Maar om dat te leren moet je kunnen mediteren en je energie afstemmen op andere energieën of realiteiten. Maar dan moeten we het ook hebben over de ethiek om dit te kunnen en mogen doen. Er zijn ook tal van valkuilen waar je in kan stappen en waar je soms moeilijk uit komt. Ik zal proberen je om deze gaten in de weg heen te leiden.
Als je zin hebt om hier heen te komen mail me dan. Als de groep uit mijn huiskamer barst dan ga ik een andere plek opzoeken maar tot die tijd is het op Poldermolenweg 124, 1333BG Almere.
Tja laat ik het eens over iets leuks hebben: Het ego. Daar wordt iedereen vast heel blij van. Let op bij dit verhaaltje geldt wederom de kans op spontane acute cognetieve dissonantie. Ook is handig om De Grote Verwarring te hebben gelezen.
Het ego je kent het beestje wel en dan vooral de zelfzuchtige variant. Want een ego heb je nodig om je bed uit te komen maar die zelfzuchtigheid is nu net dát wat het allemaal zo onaangenaam maakt. Afgelopen zomer heb ik heel ontzettend veel zitten mediteren. In één van die meditaties werd duidelijk dat alle zelfzucht altijd vernietigend is. Dus zelfzucht maakt altijd iets stuk.
Dat vond mijn ego gelemaal niet leuk om te horen. Aangezien hij donders goed weet dat hij zelfzuchtig is. Ja die van jou is dat ook, behalve als je allang verlicht bent. Dus hoe zit dat nou met dat zelfzuchtige? Het is niet zo dat helemaal alles wat je doet zelfzuchtig is. Maar de basis drijfveer is zelfzuchtig. In de wereld om ons heen is het heel gemakkelijk te herkennen. Neem een dictator, een geweldig voorbeeld voor massale zelfzucht. Alles moet wijken voor de grillen van de dictator en iedereen die in de weg loopt is zijn leven niet zeker. Op kleinere schaal mensen die alles hebben en vinden dat ze dat meer verdienen dan mensen die niet alles hebben. Maar mensen onder elkaar ook, geweldig goed te zien in het verkeer. Ikke eerst.
Maar dan zittend op de bank voor de buis. Waar is het dan? Het zit hem in alles wat je zou kunnen doen maar niet doet omdat voor de buis zitten zo gemakkelijk is. Waar is de vernietiging? Voor de buis zitten is niet echt gezond voor je, en al helemaal niet als je het veel doet. Het kost energie en het eneige wat het je oplevert is entertainment. En het kost je leven, je leeft namelijk niet dat wat je zou kunnen doen. Bedenk je eens een leven lang voor netflix, wat haatd dat met je uit?
Stel je eens voor dat alles waar nu tegenop ziet dat daar de weerstand van verdwijnt. En wel zo danig dat je geen idee meer hebt waarom je er tegen op zag. Stel je voor dat alle, onnodige, angst weg is. Dat alle twijfel in je hoofd verdwijnt. Wat ga je dan doen? Wat zou je van je leven maken als je al die ballast kwijt bent? Want het komt er op neer dat die ballast allemaal je zelfzuchtig ego is.
Dus waar woont die dan in je? Nou om daar achter te komen kan je hem eens een paar keer flink prikken en dan kijken welk deel van je lichaam opspeelt. Een simpele maar niet erg gemakkelijke meditatie werkt geweldig om het zelfzuchtige ego te bedaren. Dat is tellen op elke uitademing. Bij elke uitademing tel je er eentje verder. Zodra je aan het minste of geringste denkt, anders dan het tellen, of de tel kwijt raakt, start je weer bij 1. Deze ga je vooral in je hoofd voelen en die wordt daar rustiger van. Maar een rustig zelfzuchtig ego maakt de rest gemakkelijker.
Dan kan je een mantra doen: “Mijn zelfzucht vernietigd mij.” Lekker bij jezelf gehouden. Wat gebeurd er in je als je dit een tijdje doet? Wat je ook kan doen is publiekelijk je grootste geheim vertellen. Alleen al daar aan denken maakt dat er een plek helemaal opspeelt. Welke plek is dat?
Juist ja je solar plexus! In De Grote Verwarring verwijs ik er naar dat het wel een interresant gebied is maar geen grote chakra. Toen was ik er nog niet achter hoe het nu wel zit met dit punt. En het is natuurlijk de vraag of dit verhaaltje wel helemaal klopt want dat lampje is bij mij ook nog lang niet aan.
Bij een lange meditatie om een einde te maken aan die zelfzucht kon ik echt voelen hoe dat ego verweven zit en hoe het vast zit aan de ruggengraat. Maar wat ik ook ging merken was dat mijn acties veranderde. Ik ging als vanzelf al die dingen doen die ik normaal niet doe maar waarvan ik weet dat het een goed idee is om ze wel te doen. Dingen geheel voor mezelf. Ik schreef toen dat ik blijkbaar te zelfzuchtig ben om iets voor mezelf te doen.
Recent ben ik eens in gesprek gegaan met die zelf zucht van me. Ik heb hem toen gevraagd of hij een vorm wilde aannemen zodat ik hem gemakkelijker kon aanspreken, en het liefste een beer… . Nou dat werd een grote zwarte boze beer, brrr. Maar toen hij eenmaal een vorm had kon ik hem gemakkelijk liefde geven, en dat gewoon de hele dag door laten stromen. Na één dag was hij een stuk jonger en pluiziger. Na een paar dagen waren zijn oortjes wit geworden en nu is hij bijna helemaal wit. Ondertussen doe ik weer gemakkelijker de dingen die ik zou moeten doen maar waar ik meestal geen zin in heb.
Dat liefde geven aan het ego voelt heel apart. Het gaat naar de solar plexus maar ook naar een gebied tussen mijn huid en mij in. Het is alsof mijn lijf dus een pak is wat ik aan heb. En daar tussen is een beetje ruimte en daar gaat die liefde heen.
Want hoe zit dat eigenlijk met ziel en lichaam? Als je lichaam groeit in de baarmoeder dan treed er op een gegeven moment de ziel in. Als de ziel heel ervaren is dan past die zich heel goed aan aan het lichaam. En als de ziel niet zo ervaren is dan weet die niet hoe het zich voldoende moet aanpassen op dat lichaam. In de aanpassing tussen ziel en lichaam ontstaat het ego. Hoe slechter de ziel past hoe groter de zelfzucht.
Maar je kan de eenheid tussen lichaam en ziel ook zien als het verwekken van een kind. Dat kind is het ego. Als het kind verwaarloosd wordt en geen liefde krijgt wat gaat het dan doen?
Die vraag kan op verschillende manieren beantwoord worden. De meeste daarvan zijn intelectuele constructies maar eentje kan je alleen maar zien als je het ervaren hebt.
Alles is onzin, want: Je kent het wel. Je wil iets maar er staat wat heel groots in de weg. En als je het wilt aanpakken wordt het alleen maar groter. Maar wat blijkt nou dat ding wat in de weg staat is een illusie gecreeërd door je zelfzuchtig ego. Het bestaat helemaal niet. Als je je zelfzuchtige ego zou weg strepen dan blijken al de problemen in je leven niet te bestaan. Daarmee is alles onzin.
Alles is onzin, want: Tijd bestaat niet. Het is mogelijk (korte) periode in de toekomst te kijken. Dus tijd bestaat niet. Het is ook mogelijk om op plaatsen te kijken die lichtjaren ver hiervan verwijderd zijn. Ruimte bestaat niet. Als tijd en ruimte niet bestaan dan is alles onzin.
Alles is onzin want: Alles gebeurd tegelijk in alle mogelijke variaties. Dit is niet het enige universum. Er zijn er heel veel. In al die universa zit er nu een Jelbert iets te doen achter zijn computer of boven op zolder of met zijn vrouw en kinderen of op wereldreis op zijn boot met of zonder vrouw en kinderen. Ze doen dat allemaal. Elke beslissing die genomen kan worden wordt genomen. Daar naast speelt de gehele creatie zich tegelijk af. Je kan heen en weer verplaatsen tussen al die universa en kijken hoe het op al die andere plekken is. Het verschuiven in tijd lukt mij niet zo. Maar in een meditatie zag ik de hele creatie en daarin was dat ook duidelijk. Alles is onzin.
Daarnaast zijn wij allemaal ook nog eens één wezen. Dus in mij kan ik jou vinden en kan ik vinden hoe het is om jou te zijn. Maar tegelijkertijd zijn wij ook welk wezen dan ook op welke planneet/realiteit dan ook. Maar óók alle andere dingen in alle bestaansvormen. Dus je kan in jezelf de cpu vinden van de computer waar jij nu deze tekst op leest en voelen hoe warm het daar is. Want jij bent alles tegelijk. Het duizelt je nu vast niet he?
Al het bovenstaande is heel logisch als je het bekijkt vanuit de reden van de creatie. En het is nog erger dan in The Matrix.
Met al het bovenstaande zou je kunnen zeggen dat alles voorbestemd is en daar zit nou net de paradox, dat is het niet. Anders zou de creatie geen nut hebben.
Als die cognetieve dessonantie heeft toegeslagen ga dan gewoon door naar een ander verhaaltje want dit verhaaltje is onzin.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookie Policy
