Recentelijk werd ik er op gewezen dat ik met mijn gedrag de wereld kapot maak. En weet je dat leverde een hoogst interessante reactie op. Ik voelde me namelijk bedreigd in mijn bestaansrecht en dat levert heftige reacties op.
Hoe zou dat toch komen? Want we weten echt wel dat we, allemaal, keuzes maken die niet fijn zijn voor de planeet. We maken ook keuzes die fijner zijn voor de planeet en denken dan dat dat toch echt genoeg moet zijn. De enige andere oplossing lijkt dan om dan helemaal niet meer te bestaan, vandaar die bedreiging.
En ja recentelijk heb ik de fout (?) begaan om een ander ervan te betichten, en ja dat levert gelijk de vlam in de pan op. De bestaansrecht bedreiging is blijkbaar universeel. De reactie er op is, als het een directe bedreiging is, denk ik, meestal vlam in de pan. Als de bedreiging indirect is dan zal het meestal op negeren uit komen. Als dat waar is dan geeft het een goede verklaring waarom het klimaat niet boven aan iedere agenda staat, ja nog boven corona zelfs. Want daar zou het wel behoren, we leven met z’n allen gemiddeld 9 maanden korter door fijnstof. Omgerekend sterven er 480.000 mensen in Europa per jaar aan fijnstof.
Maar hoe los je die blinde vlek op? Want dat is het uiteindelijk. Er doemt een gevaar van heb ik jou daar aan de horizon op en we besluiten om het maar te negeren. Een blinde vlek kan je denk ik alleen oplossen door er over te praten. Af en toe de vlam in de pan laten vliegen werkt natuurlijk ook maar alleen als je het daarna uitpraat en er gezamenlijk achter komt waarom die vlam nu toch in de pan sloeg.
Het er over praten moet dan wel rustig gebeuren want binnen de kortste keren wordt het allemaal heel ingewikkeld en heftig en daar leert niemand wat van. Maar weten dat het uit eindelijk om bestaansrecht gaat en dat je mensen er van te voren over kunt waarschuwen helpt misschien.
Als je dergelijke discussies bent aan gegaan laat dan in de opmerkingen onder het verhaaltje achter hoe het ging en welke oplossingen jullie gevonden hebben.
Leave a Reply