Eerst denk je; Ik ben mijn geschiedenis, en daar heb je een geweldig verhaal over. Dat verhaal vertel je aan iedereen en vooral aan jezelf want het is echt waar.
Dan kom je er achter dat dat onzin is. Het is een verhaal wat je jezelf vertelde omdat het je een bepaald gevoel gaf.
Dan denk je; Ik ben mijn gedachten emoties en gevoelens. Dus als je boos wordt BEN je Boos. Dan leer je dat je afstand kan nemen van dat gevoel. Je bent niet boos maar je voelt je boos. De afstand kan steeds groter worden. Op een gegeven moment weet je dat je dat gevoel niet bent. En dan nog kan de afstand groter worden en op een gegeven moment ben je je emoties niet meer. Je hebt emoties maar dat zijn dingen die komen en gaan.
Maar je bent toch echt je gedachten, zou je denken en ook je emoties. Dan blijkt dat elke emotie een hele groep van gedachtes opwekt en in stand houdt. En die emoties lossen op als je naar ze kijkt. Het is heel verleidelijk om in de bijbehorende gedachten te schieten en je daar de gehele dag mee bezig te houden. En dan in de avond nog wat emoties van een ander er boven op te gooien, TV, en daar dan lekker doorheen te woelen. Hmmm zalig. Echter het oplossen van elke emotie geeft een geluksgevoel waar niets tegen op kan.
En dan na een lange tijd zijn die emoties min of meer op. Er is er nog eentje over en dat is je zelfzuchtige ego. Als je dat zelfzuchtige ego heel veel liefde en compassie geeft wordt het een onzelfzuchtig ego.
Maar ik ben toch echt de gedachten die nu nog over zijn. Dit is toch mijn echte ik? Je gedachten zijn als een goudvis in een vissenkom. Je gedachten emoties en gevoelens zijn de goudvis, jij bent het water. Om het water te kunnen waarnemen neem je afstand van wat je nu nog denkt en voelt. Dat wat je voelt lijkt jij te zijn. Maar dat wat je voelt zijn de impulsen die van je zintuigen af komen en in je hersens aankomen voor interpretatie. Jij bent die gevoelens niet, jij neemt de interpretatie waar maar jij bent die waarneming niet. Je kan nog een stap terug zetten en alles wat je lichaam waarneemt en doet is niet wie jij bent. Alles wat je waarneemt wordt heel intens. Het filter wat er tussen zat is weg. Ook ben je niet meer steeds in het verleden of de toekomst je bent in het nu. Geluk kan je alleen in het nu ervaren. Er komt steeds meer nu in de tijd en alles wordt helderder.
Wie ben ik, nu? Jij bent niet de waarneming en ook niet de waarnemer, je bent het waargenomene. Je bent …
Een meditatie die je kan doen om die afstand te krijgen:
Sluit je ogen (dat is gemakkelijker, later kan je dit ook met ogen open)
Maak je gedachten zo leeg mogelijk.
Adem in via je derde oog en los daarmee de rest van de gedachten op.
Als je uitademt stuur je de adem via je kruin naar buiten en tegelijk beweeg je met je bewustzijn omhoog en iets naar achteren.
De volgende ademhaling daarvan gaat een deel via je derde oog die weer de gedachten leeg maakt.
Bij de uitademing gaat een deel via je kruin die er dan voor zorgt dat je bewustzijn op die hoge plek blijft.
Je kan nu merken dat je meer verbonden bent met het object ipv het subject. De waarneming is weidser. Er is meer nu. En je voelt je erg gelukkig.
Deze plek heet satori en hoe vaker je hem doet hoe gemakkelijker je er kan verblijven.