gevoel vs herinnering

Als ik je vraag hoe je je vorige vakantie beleefd hebt. Dan kan je me vast allemaal herinneringen vertellen van hoe het was. De herinneringen zijn nog redelijk accuraat, want het is allemaal nog niet zo heel lang geleden.

Als ik je vraag wat je je nog kan herinneren van de peuterspeelzaal waar je als peuter hebt gespeeld. Dan is het heel anders. Het enige wat ik me er van kan herinnerern is dat mijn moeder me op het fiets stoeltje zette. Zo eentje aan het stuur. En dat het ding van grijs metaal was gemaakt, of het freubelgeval waarmee die aan het stuur zat dan. En ik kan me een vage indruk herinneren van het gebouw en nog wat vagere indrukken van hoe het binnen was. Blijkbaar is er nooit iets gebreurd wat ik me moest herinneren.

Want waarom doen we dat dingen herinneren? Waarom is het nodig om te herinneren dat ik met een ander kindje aan het graven ben in de zandbak van de kleuterschool en we komen gaas tegen. Daardoor kunnen we niet nog dieper. Het kindje zegt dat dat gaas de waterleidingen zijn. Voor mij is het compleet logisch dat dat zo is. Dat grijze kippengaas zijn de waterleidingen. 

Waarom heb ik dat onthouden? In die herinnering zit nog wat meer dan alleen een herinnering er zit een emotie of gevoel in. Het herinneren van dat moment levert op dat ik dat gevoel weer voel. Het was een gevoel van verbroedering, en dat gevoel maakt de dingen die gezecht worden meer waar. Een latere herinnering. Ik ben met de skelter (trapauto) naar een vriendje gereden. Zijn vader heeft een garage. We maken een stuk elektra kabel aan het stuur vast. Het jongetje zegt dat ik wel uit moet kijken want er zit nog stroom in. Ik zeg niks maar ik weet dat wat hij zegt werkelijk onzin is. Dat is er weer zo een een herinnering waar meer dan alleen die herinnering in zit. Er zit nu ook weer een gevoel in, een zelfverzekerdheid een gevoel van ‘ik ga mijn eigen weg’. De herinnering is ook van de tijd van de kleuterschool.

Dergelijke herinneringen zou je kunnen zien als een doosje. In dat doosje zit een emotie. Die emotie is nog niet verwerkt of je moet er nog wat mee. De enige manier om een emotie te herinneren is in de context van een herinnering. Herinner intens geluk. Als je die herinnering naar boven kan halen dan zit er een verhaal omheen. Bij mij is het een zeil ervaring ergens op de noordzee vlak na zons op. Ik had de wacht en het water is vlak. Het schip gaat als een speer over het water heen. Het is wat harder gaan waaien en ik vraag me af of ik iemand moet wakker maken om de zeilen te wisselen. Maar het gaat zo lekker en ik besluit gewoon door te varen. Genietend van een geweldige zeiltocht.

Maar alleen het gevoel herinneren is heel wat lastiger. Ik heb die herinnering nodig om bij het gevoel te kunnen. Maar ons hoofd is geweldig in het bedenken van allerhande ideeen en gedachten. Het is heel goed mogelijk om dat hevoel te nemen en daar een ander doosje omheen te maken. Het doosje zou nu een zweefvliegtuig kunnen zijn en het gevoel wat dat geeft. Ik ben nog nooit in een zweefvliegtuig geweest. Maar ik zou een herinnering kunnen maken waar dat gevoel in past. Dus als je een los lopend gevoel tegen komt dan kan je mind daar een doosje omheen maken. Het verhaal van dat doosje hoeft helemaal niet te kloppen, maar het is een weerspiegeling van het gevoel.

Het kan daarmee heel gemakkelijk dat gevoelens uit je vroege jeugd een verhaal er omheen hebben wat absolute fictie is. Als je dan dat verhaal heel belangrijk gaat vinden dan kan die valse herinnering allemaal nare gevolgen hebben. Je kan achter de valse herinneringen komen als je eerlijk naar jezelf kijkt. De valse herinnering zal je heel erg bezig houden. En stiekem wil je dat de herinnering nog erger is dan wat het nu al is. Dus je gaat zitten graven of je meer kunt ‘herinneren’. Je mind zal je terwillen zijn en nog meer vreselijks naar voren toveren. Dit zal blijven gebeuren tot je jezelf alle aandacht hebt gegeven en tot je omgeving dat ook heeft gedaan.

Echter als je eerlijk bent naar jezelf en je omgeving (als je ze ‘het’ hebt verteld). Dan zie je de illusie die je jezelf voorhoud, omdat je het groter wilt maken dan dat het is. Je krijgt dan immers eindelijk de aandacht die je nodig had op dat moment. Maar het kan heel goed zijn dat je alleen gevallen was en dat er niemand kwam opdagen om een kus op die zere knie te geven. 

Je mind is erg goed in het maken van dat soort dingen. Want je mind is er voor om problemen op te lossen. Maar als er geen problemen zijn dan maakt de mind ze wel, want dan heeft ie weer wat om op te lossen. Als je kijkt naar de verhalen die zich in je hoofd afspelen dan kan je daar zo 90% er van weg gooien omdat dat allemaal onzin is die je zelf hebt gemaakt. En lekker rustig dat het wordt als je dat lukt…

Soms komt het voor dat 2 emoties met elkaar verbonden zijn, zoals liefde en pijn. Als je een verbinding hebt tussen die twee dan zou het heel goed kunnen zijn dat je pijnlijke relaties op zoekt. Je hebt geen idee waarom dat nou steeds weer gebeurd die pijnlijke relaties. Als je er achter komt en je vindt het juiste doosje met die twee emoties er in (Dat gaat op dezelfde manier als het vinden van een programma). Dan kan je het verhaal van het doosje veranderen zodat er nog maar 1 van die 2 emoties in het doosje past. En dan kan je voor de andere emotie een nieuw doosje maken. De emoties hebben nu hun eigen doosjes en zijn niet meer verbonden. Tijd voor een verse relatie…

Nu kan het ook zijn dat je een programma en een emotie met elkaar verbonden hebt. Bijvoorbeeld, ik wordt er helemaal opstandig van als ik wat ‘moet’. Na veel zoeken komt er een voorval uit. Ik ben ergens tussen de 1 en 2 jaar oud en lig in bed. Ik kan niet slapen en dus roep ik om mama. Mama komt niet. Ik wordt bang. ik wordt boos. Ik maak een verbinding tussen eenzaamheid en moeten. Later groeit er een programma uit: Ik moet het alleen doen. En daar zit dan ook een lading woede aan vast. Nu kan ik het programma omzetten naar: Ik mag het doen zoals ik het wil. Maar dan heb ik nog die loslopende emoties. Wat doe ik daarmee? Uiteindelijk willen ze gezien worden. Dus kijk naar ze, voel ze. Doe er een scheutje vreugde bij uit een van je blije doosjes. Blijf er bij en ren niet weg. Het is als een glibberig zeepje onder de douche. Als je hem lang genoeg vast houdt en niet laat weg glippen lost hij op. Zo gaat dat ook met die emoties. Op een gegeven moment zijn ze weg.

Leave a Reply