Gisteren tijdens het zeilen, in de avond, keek ik uit over het IJselmeer en mijn leven. Het was rustig en het schip snelde voort. De zon was al aan het ondergaan maar het was nog niet koud of zo. Er was rondom rust. En dan realiseer ik me hoe goed het leven is en hoe mooi de wereld is.
Er zijn zo veel lieve mensen om me heen waar ik zo veel van houd. En soms slaat de bliksem weer in en is de hele wereld lief. En zo dobber ik nu door het leven heen op mijn schip. Dat zalige schip waar ik zomaar op kan gaan varen als het weer lekker is, of niet.
Nu in de haven op een lekker achteraf plekje, geen buren. Lekker naar jazz muziek luisteren en een verhaaltje schrijven. Helemaal fijn.
Leave a Reply