Een licht onderwerp vandaag, dualistische non-dualiteit. Dit is ook een onderwerp wat nooit klaar is want het heeft vele lagen, dat is ook waarom ik het al zo lang van plan ben om te schrijven.
Dualiteit is dat alles verdeelbaar is in goed/slecht, ja/nee, zwart/wit. De wereld waar we in leven bestaat uit mensen die meestal alleen in dualiteiten denken. Ben je niet voor me dan ben je tegen me. En de laatste tijd lijkt dat alleen maar sterker te worden.
Non-dualiteit is dat dingen zowel zwart als wit zijn. Of op zijn Kuijfiaans “Elk nadeel heb zijn voordeel.”
Het wordt pas ingewikkeld als dingen paradoxaal dualistisch en non-dualistisch tegelijk zijn. Een voorbeeld hiervan is predestinatie. En dit is gelijk ook een voorbeeld wat veel weerstand oproept want als het waar is wat is het ik dan? Als predestinatie waar is bestaat er dan wel een vrije wil? De vrije wil is de mogelijkheid je eigen keuzes te kunnen maken. Maar in hoeverre maken mensen hun eigen keuzes?
Een niet verlicht mens wordt geregeerd door zijn programma’s en het zelfzuchtige ego. De programma’s werken zoals je van een programma mag verwachten: Stimulus a resulteert altijd in reactie b. De meeste mensen hebben honderden van die programma’s en zijn dan ook een soort van automaten. Sommige zijn bewuster en hebben delen van de programma’s opgelost, helaas komt daar het zelfzuchtige ego om de hoek kijken. Het zelfzuchtige ego is eigenlijk een zeer behoudend programma en zorgt voor het eigen behoud. Maar dat doet het vanuit angst en pijn en het maakt meer angst en pijn en zorgt voor het lijden. En heel soms is het mogelijk dat er even een stukje Spirit om de hoek komt kijken dan is er even geen programma of zelfzuchtig ego wat roet in het eten gooit. Op dat moment heb je even vrije wil. [Ik had je gewaarschuwd, dit is geen fijn onderwerp.]
Op weg naar bewustzijn kom je er op een gegeven moment achter dat de enige manier om je vrije wil te gebruiken is door met je vrije wil je vrije wil weg te geven aan de Spirit. Dat is namelijk de enige manier om aan het zelfzuchtige ego te ontsnappen en daarmee aan het lijden. Dus het lijden van jezelf en het lijden van anderen door acties van jou.
Dus ofwel je hebt geen vrije keuzen omdat je geregeerd wordt door programma’s en je zelfzuchtige ego of je hebt geen vrije keuze omdat je die hebt weg gegeven aan de spirit. Daarmee is er wat te zeggen voor het idee dat er predestinatie bestaat. Echter als predestinatie bestaat dan heeft de schepping (het universum) geen zin. En daar komt die paradox dus om de hoek kijken. Want je hebt vrije wil en tegelijk heb je het niet.
En dat ik was is dat dan? Het ik blijkt een illusie te zijn het bestaat helemaal niet. Het ontstaat op het moment dat een ziel in een lichaam komt en die ziel niet goed op het lichaam aansluit. Als de ziel verlicht is dan sluit het wel goed aan en is er geen ik. Er is wel een ziel die van leven naar leven hopt en die zichzelf ik zou kunnen noemen maar tegen de tijd dat het verlicht is weet het dat het alleen maar een deel van het geheel is. Dan komt het er op neer dat een druppel in de zee zichzelf ik noemt. [En eigenlijk kom je tot de conclusie dat je het zelfs geen druppel in de oceaan kunt noemen. Zelfs het idee van een ik leid tot een illusie, het is er werkelijk niet en het is er ook nooit geweest. Het gaat veel verder dan die druppel en is onbeschrijfbaar.]
Maar is dit het dan? Nee natuurlijk niet er zit nog weer een laag onder. Voor verlichting geef je je vrije wil op. En wat krijg je terug? Vrije wil! Je geeft de vrije wil op om zelfzuchtige acties te ondernemen en je krijgt de vrije wil terug om onzelfzuchtige acties te ondernemen. Als je in de overgang zit tussen zelfzuchtig en onzelfzuchtig dan kan je de spirit gewoon vragen om de juiste acties en dan krijg je er een paar. Dus heb je dan vrije keuze of niet? En leid dit alles tot predestinatie of niet? Je hebt geen volledige vrije keuze, maar die had je toch al niet. En het leid in zekere zin tot een vorm van predestinatie in de vorm dat je een gelukkig mens zal zijn. En die predestinatie vind ik weer helemaal niet erg.
