Wist je dat onze hersens helemaal geweldig zijn? Het is een geweldige computer die het hele lichaam bestuurt en daarnaast stelt het ons in staat om bij het denken te kunnen. Dat denken is ook weer helemaal geweldig. Met denken kunnen we schatten hoeveel korreltjes er in een suikerklontje zitten of bedenken hoe de zomervakantie er uit gaat zien en we kunnen kijken naar het verleden. En met dat naar het verleden kijken gaat het soms een beetje mis.
Hoe langer geleden dat verleden hoe schimmiger het wordt. Wat heb je gedaan vandaag een week geleden in de avond? Even nadenken en ohh ja nu weet ik het weer, denk ik. Oh nee dat was geen dinsdag dat was maandag. Ik heb geen idee wat ik vorige week maandag in de avond gedaan heb. Dat is raar ik kan me werkelijk niet terug vinden wat ik toen gedaan heb. Als jou dat wel lukt ga dan eens tot een maand terug en kijk of je je dat kan herinneren. Waarschijnlijk heb je je agenda nodig als referentie punt en dan kan je het je wel weer herinneren. Weet je nog wat voor een weer het was of welke kleur trui je aan had? Als je je het je gaat voorstellen dan komen er wel beelden omhoog en dan kan je geloven dat dat allemaal waar is. Als je het dan gaat vergelijken met je partner dan zou het zomaar kunnen zijn dat er heel wat anders uit komt. En toch denken jullie beide dat het waar is wat je daar herinnerd hebt.
Uit eindelijk is het denken dan bezig met het invullen van de gaten die je niet meer kunt herinneren. En het denken is daar heel vreselijk goed in. Het is daar zo goed in dat je denkt dat het waar is. Want dat denken is een problemen oplosser en dat is wat het altijd doet, problemen oplossen. En als er geen probleem is dan is dat geen probleem want dan wordt er wel een probleem bedacht om op te lossen. Wat dat betreft is het goed om die denkmachine aan een kort lijntje te houden.
En stel lang lang geleden is er iets gebeurd. De herinnering is allang weg maar de emotie is er nog. Het doet nog pijn en het was heel ontzettend vreselijk erg, echt waar. En dan komt je ego langs. Die heeft alles het liefst overzichtelijk en opgelost en veilig en iedereen moet naar mij luisteren want ik heb gelijk. Dus daar is dat ding wat heel ontzettend vreselijk is en wat pijn doet. Tjonge dat is lastig. Eens even kijken hoe oud was ik toen 3, hmmm dat is een probleem. Kan ik de bijbehorende herinnering vinden….? Hmmm dat is een probleem die herinnering past niet zo bij het heel ontzettend vreselijke erge ontzettend nare pijnlijke ding wat daar zit. Wat ga ik daar van maken want zo kan het niet. Ik heb een geweldig idee ik ga het denken een opdracht geven om bij dit gevoel een herinnering te verzinnen die de lading dekt.
En dan begint het, het denken heeft een geweldige opdracht gekregen. Het verzinnen van een herinnering die de lading dekt van dat heel vreselijk ongelofelijk pijnlijke gebeuren in dat hele verre verleden. En ongetwijfeld komt daar een verhaal uit wat past. Het ego is er vast heel blij mee en wil dat dat verhaal geloofd wordt en zal het willen gaan delen met de omgeving. En als je je ego niet ook aan een kort lijntje hebt dan zal dat waarschijlijk ook gebeuren. Echter de lading van dat hele vreselijke ding is niet gedekt met het huidige verhaal. Want het was echt heel erg hoor. Dus het verhaal wordt aangepast en het wordt nog vreselijker gemaakt. En ook dit verhaal zal de lading niet dekken en zo raak je in een spiraal waarbij het steeds erger en erger wordt. En als je niet hebt uitgekeken dan zit je nu bij een therapeut en je hele omgeving kent het verhaal.
Dan als je geluk hebt begint de logica te dagen. De logica zegt, het kan toch niet waar wezen? Is dat wel allemaal gebeurd? Laat ik eens terug gaan naar die pijn, hoe erg was dat nou? Het was echt heel erg ontzettend erg. Maar wat was dat dan? Want ik was toen 3. Nou ik was gevallen op het pleintje van de kinderspeelzaal en mijn knie was kapot en ik moest heel hard huien en er kwam maar niemand. En dat was heeel erg ontzettend erg. Maar uiteindelijk kwam de juf om me te troosten. Dus je was op het schoolplein en viel, je knie was stuk en de juf kwam je troosten? Ja.
Maar als kleintje van 3 was dat heel erg want zo is dat nu eenmaal als je 3 bent en het duurt iets langer voordat je getroost wordt want de juf was even bezig met een ander kind. Maar het ego van het volwassen mens van nu zoekt er iets bij wat de lading dekt in het nu. En dat verhaal kan enorme omtrekken aan nemen als je er niet snel genoeg achter komt. En als je er uiteindelijk wel achter komt maar je hebt het al verteld aan je omgeving wat doe je dan? Dan zal je met de billen bloot moeten en vertellen dat het toch anders in elkaar zat, of een leven in het vreselijke verleden tot de waarheid maken.
Bovenstaande heb ik zel mee gemaakt maar ik kwam er snel genoeg achter dat het niet klopte. En ik ken verschillende mensen die er niet snel genoeg achter kwamen en die het ego drama in het volste doorleefd hebben inclusief de drama’s die dan in de omgeving ontstaan. En ook mensen die blijven hangen in dat vreselijke verhaal en er eigenlijk niet meer uit komen.
Dit doet zich in verschillende vormen voor en bij de spirituele zoeker kan het ook terug gaan tot in vorige levens en dat maakt het nog gecompliceerder. Dan is het ook erg gemakkelijk om anderen te vinden met soortgelijke ‘herinneringen’. En dan wordt het geweldig want ego’s kunnen met elkaar gaan spelen en er een echt goed verhaal van maken. En dan is het heel lastig om te zien hoe het werkelijk in elkaar zit. Want de enige goede manier om dingen op te zoeken in vorige levens is om er niet met je ego mee verbonden te zijn.
En uiteindelijk geld dat dus ook voor dit leven. Je ego hoort niet in je verleden thuis want dan maakt het alleen maar rotzooi.
