Dit is een eiland van Hinduisme met overal kleine altaartjes en bloemetje die in mandjes van bananenblad zitten. Iedere morgen krijgen de goden een kopje koffie wat wierook, rijst en bloemetjes. Ik zie het op een groot blad over het terein gedragen worden. Overal wordt het met veel respect en gebed neergezet. Op straat en op het strand zijn rehelmatig offermandjes te vinden met bloemetjes en wierook. Het ritueel is diep verweven in deze samenleving.
Mensen kijken hier ook niet op van magie die gedaan wordt door de holymen. Deze mensen kunnen genezen maar ook vervloeken en van wat ik er van hoor is dat allemaal heel echt en serieus hier. Ze bestrijden elkaar hier ook met magie. Als effect kan je dan denken aan het dood gaan van dieren op het erf, het ziekworden van mensen of het krijgen van een (verkeers) ongeluk. De pragmatische westerling zal zeggen dat het toeval is en dat niets bewezen kan worden. Echter heb ik al gesproken met verschillende, voorheen, pragmatische nederlanders die hier nu wonen en daar nu anders over denken. Zo beschrijven zij het bovenstaande, ik spreek geen balinees, en een balinees zou me zowiezo nooit dergelijke dingen vertellen. Daarnaast wordt er verteld over het stoppen van de regen tijdens belangrijke gebeurtenissen. Dat werkt eigenlijk hetzelfde als het reserveren van een plekje om te parkeren, maar dan met regen. Zo waar werkte dat ook nog ten we naar een ritueel gingen. We gingen er heen en moesten een eind trappen af lopen. Toen regende het nog. Bij de tempel was het droog en tegen de tijd dat we weer terug kwamen bij de auto regende het weer. Ach zal wel toeval zijn…
De Balinezen hadden vroeger regelmatig vetes tussen families. In die tijd werden ze bevochten met krissen en dus geweld. Door hun geloof gaan ze redelijk laconiek met doodslag om. Als ‘hij is naar een betere plek. En als ik dood ga ik ook. Hij is er alleen eerder’. Nu met al het tourisme is dat openlijke geweld er niet meer maar speelt het zich af op de achtergrond. De favorite methode is nu vergiftigen, en dat komt vaker voor dan je denkt. Een reden kan zijn dat je meer geld verdient dan een ander of te snel. De balinezen zijn erg snel jaloers. Er zijn zelfs mensen die nooit buiten de deur zullen eten, niet omdat ze het niet zouden kunnen betalen, maar vanwege het risico om vergiftigd te worden. Dit is allemaal uit eerste hand vernomen.
Gisteren had ik nog een heel gesprek met iemand over de voordelen van het wonen in Bali en dat het zo goed voor me zou zijn. Nu weet ik het nog zo net niet(, toen ook al niet hoor). Vooral als ik kijk naar de hocuspocus dingen die ik zelf ook al doe en de gewoonste zaak van de wereld vind. Ik zou met de dingen die ik doe me op het terrein begeven waar de holymen zich op bevinden en hun mogelijk voor het hoofd stoten. Daar heb ik al helemaal geen zin in.
De dingen die ik hier tot nu toe heb gedaan zijn: Het maken van een stripje voor het helpen genezen van brandwonden. De brandwonden, waarvan enkele 3e graads waren de volgende dag weg (van de 4 was er nog 1 over). Ik heb gepraat met een boom om het terein waar die staat schoon te houden op energetisch gebied, zodat de mensen er gewoon kunnen werken zonder knetter te worden van een geest die er ook graag wil blijven. Een uitdrijving, maar die lijkt niet gelukt. En wat kleine healing dingetjes.
Al met al heb ik het hier reuze naar m’n zin en de mensen hier kijken niet echt op van wat ik doe. Het is hier heel normaal dat die dingen kunnen en dat is een hele opluchting.
