Ja als het er op aan komt dan houdt iedereen van klussen. Het is zelfs zo erg dat veel mensen er niet mee kunnen ophouden. Bij het zien van een bouwval, of wat zij zien als een bouwval, rennen ze er gelijk op af en wordt er op raak geklust. Jaa waarschijnlijk heb jij dat ook gedaan, verschillende keren.
Hoezo dan klussen? Ik heb twee linker handen… Nee ik heb het hier niet over bouwvakken of schip opknappen. Ik heb het hier over mensen. Over de deugd die mensen zien in het geven van ongevraagd advies. Het vertellen aan een ander hoe je beter/gelukkiger leven kan. En over het algemeen wordt dat dan gedaan door mensen die zelf ook niet echt gelukkig zijn.
Om de een of andere reden ben ik een bouwvakker magneet. Ik weet wel hoe dat komt hoor. Ik steek mijn ‘tekortkomingen’ niet direct onder stoelen of banken want ik vind (meestal) dat ik mag zijn wie ik ben. En dan zijn er dus ladingen mensen die zich dan aangetrokken voelen om te vertellen hoe ik ‘gelukkiger’ leven kan.
En wat is het dan wat het die mensen ‘oplevert’? Zeer waarschijnlijk voelen ze zich op dat moment ‘beter’ dan de bouwval die ze proberen ‘op te knappen’. En het geven van ‘advies’ kan heel verslavend werken. Want het laat je ‘goed’ voelen. Ja ik heb het ook gedaan en ik weet nog precies hoe het voelde. Het is een geweldige harddrug voor het ego.
En aan de ontvangende kant kan het soms heel sneaky zijn. De persoon die het klussen doet is soms een echte ‘professional’. In dat geval wordt de klus over een periode van vele sessies afgeleverd. En het wordt gebracht alsof het om echte hulp gaat. De persoon ziet zichzelf dan misschien zelfs als een soort van semi-therapeut. Als de persoon heel goed is wordt er zelfs over gebracht dat de ontvanger de hulp werkelijk nodig heeft, en die gaat dat dan geloven. (Zo iemand ben ik twee jaar geleden tegen gekomen. Deze persoon weer naar huis sturen was moeilijker dan een rattenplaag verjagen.)
Maar ook mensen dichter bij denken dat het ongevraagde advies welkom is. Nu weet ik wat er aan de hand is want ik ben al vaak genoeg in die valkuil gestapt. Deze keer werd er aan de hand gedaan dat ik me maar eens in vrijwilligers werk moest gaan verdiepen. De persoon in kwestie gelooft, denk ik, dat je alleen gelukkig kan zijn als je werkt. En ziet me graag gelukkig, wat wel lief is. En geeft me dan een overvloed aan ongevraagde adviezen, wat niet zo lief is. Vervolgens weet ik dat ik, zonder de persoon te kwetsen, moet duidelijk maken dat dit Echt Niet voor mij bestemd is. Dus zeg ik dat ik een rot hekel heb aan mensen. Het is niet waar maar het sluit het pad naar vrijwillegers werk snel af. Het heeft me wel doen na denken. Want ik ga mensen, tegenwoordig, wel actief uit de weg. Het is een methode om de klussers te ontlopen die zo graag met hun boorhamer gaatjes in me willen boren en die opvullen met de onzin die ze graag kwijt willen.
En wat doe het met mij als er weer zo’n malloot met een boorhamer langs komt? Gaande weg ga ik me rot voelen.(Hoe zou jij je voelen als iemand met een klopboormachine gaatjes in je hoofd aan het boren is?) Ik kom steeds verder bij mezelf vandaan te staan. Want de persoon die aan het klussen is denkt dat hij ‘goed’ doet en leid me daarbij steeds verder bij mezelf vandaan. Het einde van het liedje is dat ik werkelijk die bouwval wordt. En dan (of bij voorkeur eerder) gaan de zelf verweer mechanismen in werking. Ik wordt boos, of liever pis nijdig. Dat komt vaak overeen met een kernexplosie. En dan heb het IK het natuurlijk gedaan want ik wordt plotseling zonder enige aanleiding boos. Ik vermoed dat broer en zussen dit gedrag herkennen. Ze zijn dan natuurlijk wel even vergeten dat ze in vol klus ornaat aanwezig waren. Nou moe probeer je lief te zijn en dan ontploft ie…
Gelukkig is de laatste kernexplosie al weer een tijd geleden. De straling is ook allang weer vervaagd. Dat geeft ruimte om er over na te denken.
En wat doet dit verhaal nu plots uit mijn vingers doen stromen? Tegenwoordig ken ik mensen die niet klussen. Die het gewoonweg weigeren. Die zelfs als je de deur voor het oordeel open doet kompleet weigeren daar doorheen te stappen. Het is een werkelijke verlichting om met deze mensen om te gaan. En het is zo fijn om mezelf te kunnen laten zien zonder gelijk een hamer in m’n nek te verwachten.
Dank jullie wel.
Leave a Reply