Rare woorden

Mensen babbelen heel wat af op een dag. En tussen al dat gebabbel zitten woorden die niets betekenen en volgens het woordenboek heel veel betekenen en die we maar gewoon gebruiken omdat het zo hoort, zonder dat we zelf er het juiste gevoel bij hebben. Het woord waar ik het over heb is : Gecondoleerd

Mensen roepen het op het moment om de haverklap als ze horen dat mijn vader overleden is. Maar het betekent niks. De van Dale zegt “gezegd als je bij een overlijden je deelneming betuigt”. Maar dat is ook al zo’n dooie tekst. In onze cultuur wordt de dood weg gestopt. Het mag er eigenlijk niet zijn. Als er iemand dood gaat zeggen we ‘Gecondoleerd’ en tegelijkertijd sluiten we ons hart. Het is wel alsof dat woord een trigger is om ons hart te sluiten. Want we hebben geleerd dit woord te gebruiken in de meest pijnlijke en verdrietige situaties. Dus je hoort het en sluit je hart of je wil het zeggen, sluit je hart en zegt het. Probeer het maar eens voor de spiegel en kijk wat er gebeurd. Dan kan je het daarna proberen met “Mijn oprechte medeleven”. En wat gebeurt er dan? Dan gaat je hart open!

En wat is die dood nu eigenlijk? Nou voordat je geboren werd was je thuis. Je was helemaal heel en compleet. Het is een geweldige plek die heel liefdevol voelt. En dan besluit je dat het tijd is om weer eens iets te gaan doen. Maar dingen doen lukt alleen maar echt als je een lichaam hebt. Dus daarvoor moet je incarneren. Dat doe je door uit je ziel ca 30% mee te nemen. Je selecteerd daarbij de levens/ervaringen die de denkt nodig te hebben. Het is dus alsof je een rugzak vol stopt met de dingen die je op deze vakantie nodig denkt te hebben. Daarna zoek je ouders uit waar je meestal ook nog wat mee hebt te doen en kies je uit wanneer je geboren wilt worden. Allemaal precies zo dat het zo optimaal mogelijk uit komt. Als je op vakantie gaat doe je dat toch ook? Je kiest de bestemming en de juiste tijd en een fijne plek om te overnachten, precies afgestemd op waar jij behoefte aan hebt.

Dan incarneer je. En natuurlijk gaat alles hier op aarde helemaal anders dan wat je had gepland. Je bent je reisgids kwijt dus je weet niet meer wat je hier nou kwam doen en waar je vandaan kwam. Maarja dat heeft ook een nut en dat is dat je niet meer zit opgescheept met de problemen van vorige vakanties. En waarschijnlijk maakt het het leren beter en dieper.

Dus je leeft je leven in onschuld en zonder enig idee te hebben wat je hier nou kwam doen. Natuurlijk zijn er glimpsen daarvan in dromen en mogelijk als je een spiritueel pad gaat volgen wat meer. Maar uiteindelijk loop je grotendeels rond met een blindoek voor. Af en toe, in zware perioden, kan je retug naar huis. Mogelijk dat je dat dan herinnerd als een echt heel erg fijne en uitrustende nacht. Maar de volgende dag ben je alles weer vergeten. Na een lang leven rond gedwaald te hebben ben je erg moe. Je hebt heel veel geleerd maar je bent ook zo ontzettend moe. Dan mag je naar huis en daar lekker blijven.

Als je nog een jonge ziel bent dan weet je vaak nog niet zo goed de weg. Het kan dan zijn dat je op je weg naar huis geholpen wordt. De oude bekende zielen weten de weg en kiezen er soms zelfs voor om vroeger, voor de schok van de echte dood, al te vertrekken. Dan kom je thuis in een warm bad van liefde je wordt ook herenigd met de 2/3de van je ziel die je had achter gelaten. Je bent weer helemaal heel. Het thuis komen en weer helemaal opladen en verwerken van wat je hebt meegemaakt duurt best een poos. Na ca 25 jaar begint het weer te knagen en is het tijd om door te gaan met de volgende ronde hier op aarde.

Dat proces van dood gaan is dus helemaal niet zo erg, het is alleen wel jammer dat je er niets meer van weet waardoor we het vaak angstig vinden. En je mag dus iemand die dood is gegaan best feliciteren want het leven is goed doorstaan en ze mogen weer naar huis. Daarnaast doe je jezelf en de ander pijn door het gebruik van woorden waarvan je de betekenis niet weet en waar je je hart mee sluit. Zeg dus iets wat je oprecht kan menen want met oprechtheid open je je hart.

Leave a Reply