Bewustzijn, de van Dale beschrijft dat als: 1. vermogen tot besef, tot weten en erkennen van het bestaan van zichzelf en der dingen;
Het zou kunnen zijn dat je boos gaat worden van dit verhaaltje, zonder percies te weten waarom, dat is het zelfzuchtig ego wat in opstand komt. In de UB lessen die ik nu bijna 7 jaar volg gaat het vooral over het vergroten van het bewustzijn. Door een groter bewustezijn ben je je meer bewust van jezelf en de effecten die je handelen hebben op je omgeving en dan kan je hier ook verantwoordelijkheid voor dragen. Het brengt ook meer compassie voor je medemens net zich mee, en uiteindelijk een gevoel van eenheid.
Bewustzijn is echter net zo glibberig als een zeep die te lang onderwater gelegen heeft en als je er een tijdje mee bezig bent ook een vloek. Een vloek omdat je nooit meer terug kunt naar dat je niet kunt weten welke gevolgen je acties hebben. Want je zal altijd herinneren wat je verloren hebt.
Maar eerst het zeepje. In de eerste 2 jaar van de UB lessen heb ik heel veel geleerd over bewustzijn en vrije wil en paradoxen. Vrije wil is een van die paradoxen want je hebt het en tegelijk heb je het ook niet. Hoe kan je nou iets hebben en het ook niet hebben? In het vorige verhaaltje staat een paradox beschreven over liefde voor anderen en jezelf, dat is een aardig voorbeeld. Op een gegeven moment snap je plotseling hoe de paradox werkt. Het is een soort van buigen van je gedachten en plots een klik, je hebt het zeepje gevangen. Nu als je niet op let laat je het zeepje vallen en snap je niet meer hoe je het eerdere begrepen consept kon begrijpen. Dan moet je opnieuw heel erg je best doen om er bij te kunnen. De volgende keer zal je beter je best doen om het zeepje vast te houden. Met meer oefening kan je het zeepje steeds beter vasthouden tot dat je het niet meer laat vallen.
En dan als je het zeepje helemaal eigen hebt gemaakt dan wordt het deel van je leven je bedenkt niet meer dat het iets speciaals is wat je geleerd hebt. Tot dat je met iemand spreekt die de paradox nog niet begrijpt. Je doet al je best om die persoon uit te leggen hoe het werkt en dat het volledig logisch is dat wat je zegt. De ander zal je echter niet kunnen begrijpen en mogelijk zelfs boos worden. Dat is deel van de vloek. Je merkt dat je steeds moeilijker diepzinnige gesprekken met andere mensen kunt hebben omdat ze de paradoxen en consepten die je begrijpt niet kunnen bevatten.
Maar voor jezelf is er ook de valkuil als je stopt met leren dan worden alle zeepjes weer glibberig en zal je ze een voor een laten vallen. Het is bijna niet voor te stellen dat dat kan. Zeker in het begin van je bewustwording kan dat. Na de eerste 2 jaar UB lessen was er gedurende ruim een half jaar geen UB. In die tijd had ik een nieuwe baan en was daar vol enthousiasme in (de valkuil) gesprongen. Daar heb ik het voor elkaar gekregen om in record tijd burnout te raken. Voor het einde van de proeftijd had ik daar al last van. Ik begon bij dat bedrijf in april en eind december daarna waren de UB lessen voorbij. Tegen de tijd dat het weer april was was ik ontzettend burnout en alles vergeten wat ik in die twee jaar verworven had. Toen de UB weer opnieuw begon in september ging het wel veel gemakkelijker om de dingen weer op te pikken. Maar het is heel raar om dingen niet meer te kunnen begrijpen die je eerst wel begreep. Het is misschien wel net zoiets als het hebben van hersenletsel en bedenken dat je vroeger wel goed kon denken en nu niet meer. Gelukkig is het niet permanent ik kon immers weer mee doen met de lessen en alles weer oppakken wat verloren was.
