Zou je naar de maan kunnen zeilen? Als je nou met volle maan over het randje van de wereld vaart is de aantrekkingskracht van de maan misschien wel groot genoeg dat je er naartoe kan varen. Dan moet je natuurlijk wel hard genoeg gaan anders vlieg je er onderlangs en wie weet waar je dan uitkomt.
Gisteren zat ik al te kijken naar het weerbericht. Het zou maandag hard gaan waaien en het liefste wat ik doe is geen haven opzoeken. Bovendien het was tijd om naar huis te gaan. Dus was het tijd om naar het einde van de wereld te varen. Aan het einde van de wereld zijn veel havens. Dat zal wel komen omdat niemand over het randje wil varen. Wat ook opvalt is dat veel van de schepen in deze havens nooit weg varen. Het zal wel komen door dat de schippers bang zijn om over het randje te vallen.
De tocht over het wad ging bere snel. Tot snelheden van 8.7 knopen, ja ik weet dat je dat ook zo op de fiets doet maar die weegt geen 4 ton. Zalig zeilweer met een lekker zonnetje. Op deze reis heb ik heel veel zeehonden gezien. Een paar dagen geleden een moeder met een jong die nog een vachtje had, heel lief. Wat jammer dat ik geen goede camera heb want dat had ik wel heel erg graag willen vastleggen. Vandaag ook nog een paar zeehonden gezien. Al zeilend tot Harlingen en daarna op de motor richting Kornwederzand, jaa wel met een zeiltje bij tot het niet meer ging.
Door de Lorenz sluizen heen ging als een zonnetje. Het leek wel alsof ze op me hadden gewacht want toen ik de kom binnen kwam ging de brug open. We waren met niet heel veel schepen dus er was nog plek over ook in de sluis. Daarna het ijselmeer op en jahoor daar was de maan aan de horizon boven het einde van de wereld. Wie weet zou ik het toch nog redden vandaag. Bij Stavoren uitgerekend hoe laat ik bij het einde zou zijn en dat was rond midden nacht. Maar ik zag geen vuiltje aan de lucht dus doorzeilen. Navigeren bij maanlicht gaat immers best. Halverwegen kwamen er mooie grote stapelwolken aanzetten daar waar ik naartoe op weg was. En ja hoor buienradar gaf aan dat er allemaal nats aan kwam compleet met onweer en de daarbij behorende wind. Al snel mijn overlevingspak aan getrokken. Dat is een soort van slaapzakspul pak wat blijft drijven en goed waterdicht is. Gelukkig had ik optijd de zeilen gestreken wand er kwam heel erg veel wind regen en golven uit. De bakken water die over de boeg sloegen deden pijn op de huid.
Het werd hartstikke donker en dus kon ik de tonnen niet meer zien. Behalve bij de bliksem filitsen dan kon ik even alles zien. Oeps daar had ik niet op gerekend. Uiteindelijk ben ik over het laatste tonnetje op de hoek van het Enkhuizerzand gevaren. Ik zag het ding plotseling achter het schip staan. Gelukkig zijn die dingen van plastic. Tijdens het hardste stuk van de wind en golven heb ik toch wel een schiet gebedje gemaakt. ‘Universele spirit kom ik veilig in de haven aan?’, ‘Ja hoor’. Nou dat is fijn om te weten. Toch bleef ik een beetje bang voor onzichtbare tonnen en bliksem inslagen. Geen idee hoe dat zit met bliksem en schepen. Je vaart toch met een metalen boom van 12 meter rond op een open veld, je zou zeggen dat bliksem dat wel lekker vind.
Voordat ik bij de kom aan kwam was de wind al erg gedaald en werd de lucht helderder. De stad aan het einde van de wereld staat vol met lichtjes en dus ben ik maar netjes in de vaargeul gaan varen zodat ik wat wijs kon uit die bende. Zo in de vaargeul klopt het allemaal stukken beter en zo’n kaartplotter is een reuze handig apparaat (tomtom voor op het water). Ik kon zo de haven in draaien en naar mijn plekje varen. Het landen in de box ging ook alsof ik het dagelijks doe.
Nu lig ik weer veilig met mijn scheepje aan het einde van de wereld in Lelystad.
