Tag Archive for varen

Wie zit er achter het stuur?

Image

Wij mensen denken dat we controle hebben over ons eigen leven. Maar is dat wel zo? Het lijkt er,voor mij, steeds meer op dat de uiteindelijke controle niet bij mij ligt. Oh ja gaan we het hebben over predeterminatie? Ja hoor dus ik kan alles uithalen wat ik wil en dan zeggen dat is mijn schuld niet maar dat was predeterminatie. Nee dat bedoel ik niet, of ….

Zoals ik het gevoel heb dat het in elkaar zit is dat we worden geboren op een bepaald moment en dood gaan op een bepaald moment. Die liggen min of meer vast. Ik kan er natuurlijk vroegtijdig door een stommiteit een einde aan maken, dus vrije wil is geen illusie. Je kan het zien als een volledig geboekte vakantie waarbij alle uitstapjes van te voren geboekt en gepland zijn. Je kan afwijken van het programma maar dan loopt het minder lekker en mis je vanalles. Wat vast staat is je aankomst en je vertrek en het doen val alle activiteiten zoals het gepland is gaat het gemakkelijkste of het fijnst. Sommige van die vakanties zijn heel actief en er moeten veel bergen beklommen worden. Maar alle bergen zijn haalbaar. 

Wie heeft de reis dan gepland? Dat ben je zelf geweest. Je hebt uit de catalogus de verschillende opties gekozen die het meeste bij jou programma passen. Het enige probleem is dat je op weg hier naartoe het programma vergeten bent.

Je kan de reisleiding om hulp vragen en vragen om ‘hints’ voor die dag: “Jou wil geschiede universele spirit, niet de mijne. In mij om mij en door mij heen. Laat me als je blieft weten wat ik vandaag kan, moet en mag doen. Voor jou universele zegeningen naar allen.” Nee geen gezeur over god en al helemaal niet met een hoofdletter. Iedereen is gelijkwaardig. En dan, na een tijdje, ga je stemmen horen/zien/weten en je bent niet gek. Fijn he? Het leven gaat dan ook veel gemakkelijker. 

En dan zijn er de ‘toevallige’ ontmoetingen. Ik vaar voor Enkhuizen met windkracht 6, voor de wind. Het gaat als een speer maar met die golven van achteren wordt ik toch een beetje niet helemaal lekker. Dus als ik zie dat het havenhoofd echt pal voor de wind wordt en als ik met de wind mee ga kruisen het 2x zo lang duurt, besluit ik de motor te starten. Die klinkt vreemd. Ai geen koel water. Motor gestopt en evel later opnieuw geprobeerd, weer geen koelwater. Met kracht 3 a 4 kan ik eventueel wel de kom binnen zeilen en dan het anker uit doen maar met 6 is dat loei eng vooral in m’n eentje. Dus bel ik de kustwacht en leg de boel uit. Zij sturen de reddingsbrigade. Later in de haven zit ik met een van die mannen aan boord. Hij zegt iets waardoor ik hem meteen vertrouw. Dat heb je soms dat mensen een slot open doen met een paar woorden. Ik vertel hem over de life leafs en hij begrijpt gelijk de link met de levens boom en ook de werking valt niet op dove oren. Dit verbaasd me dat ik op deze manier iemand ontmoet die zo open staat hiervoor en ook interesses heeft in de zelfde richting (computers en programmeren). 

Later denk ik aan de ontmoeting terug en denk, ‘dat was geen toeval’. Als je terug kijkt op je leven, zie je dan niet veel van dit soort momenten? Ik ben benieuwd op welke voor geboekte reis ik nou weer ben gestapt.

Ps als 1 van jullie dit leest is een foto’tje die gemaakt is er bij wel leuk… 

Zeiltocht van Vlieland naar de Maan

Zou je naar de maan kunnen zeilen? Als je nou met volle maan over het randje van de wereld vaart is de aantrekkingskracht van de maan misschien wel groot genoeg dat je er naartoe kan varen. Dan moet je natuurlijk wel hard genoeg gaan anders vlieg je er onderlangs en wie weet waar je dan uitkomt.

Gisteren zat ik al te kijken naar het weerbericht. Het zou maandag hard gaan waaien en het liefste wat ik doe is geen haven opzoeken. Bovendien het was tijd om naar huis te gaan. Dus was het tijd om naar het einde van de wereld te varen. Aan het einde van de wereld zijn veel havens. Dat zal wel komen omdat niemand over het randje wil varen. Wat ook opvalt is dat veel van de schepen in deze havens nooit weg varen. Het zal wel komen door dat de schippers bang zijn om over het randje te vallen.

De tocht over het wad ging bere snel. Tot snelheden van 8.7 knopen, ja ik weet dat je dat ook zo op de fiets doet maar die weegt geen 4 ton. Zalig zeilweer met een lekker zonnetje. Op deze reis heb ik heel veel zeehonden gezien. Een paar dagen geleden een moeder met een jong die nog een vachtje had, heel lief. Wat jammer dat ik geen goede camera heb want dat had ik wel heel erg graag willen vastleggen. Vandaag ook nog een paar zeehonden gezien. Al zeilend tot Harlingen en daarna op de motor richting Kornwederzand, jaa wel met een zeiltje bij tot het niet meer ging.

Door de Lorenz sluizen heen ging als een zonnetje. Het leek wel alsof ze op me hadden gewacht want toen ik de kom binnen kwam ging de brug open. We waren met niet heel veel schepen dus er was nog plek over ook in de sluis. Daarna het ijselmeer op en jahoor daar was de maan aan de horizon boven het einde van de wereld. Wie weet zou ik het toch nog redden vandaag. Bij Stavoren uitgerekend hoe laat ik bij het einde zou zijn en dat was rond midden nacht. Maar ik zag geen vuiltje aan de lucht dus doorzeilen. Navigeren bij maanlicht gaat immers best. Halverwegen kwamen er mooie grote stapelwolken aanzetten daar waar ik naartoe op weg was. En ja hoor buienradar gaf aan dat er allemaal nats aan kwam compleet met onweer en de daarbij behorende wind. Al snel mijn overlevingspak aan getrokken. Dat is een soort van slaapzakspul pak wat blijft drijven en goed waterdicht is. Gelukkig had ik optijd de zeilen gestreken wand er kwam heel erg veel wind regen en golven uit. De bakken water die over de boeg sloegen deden pijn op de huid. 

Het werd hartstikke donker en dus kon ik de tonnen niet meer zien. Behalve bij de bliksem filitsen dan kon ik even alles zien. Oeps daar had ik niet op gerekend. Uiteindelijk ben ik over het laatste tonnetje op de hoek van het Enkhuizerzand gevaren. Ik zag het ding plotseling achter het schip staan. Gelukkig zijn die dingen van plastic. Tijdens het hardste stuk van de wind en golven heb ik toch wel een schiet gebedje gemaakt. ‘Universele spirit kom ik veilig in de haven aan?’, ‘Ja hoor’. Nou dat is fijn om te weten. Toch bleef ik een beetje bang voor onzichtbare tonnen en bliksem inslagen. Geen idee hoe dat zit met bliksem en schepen. Je vaart toch met een metalen boom van 12 meter rond op een open veld, je zou zeggen dat bliksem dat wel lekker vind.

Voordat ik bij de kom aan kwam was de wind al erg gedaald en werd de lucht helderder. De stad aan het einde van de wereld staat vol met lichtjes en dus ben ik maar netjes in de vaargeul gaan varen zodat ik wat wijs kon uit die bende. Zo in de vaargeul klopt het allemaal stukken beter en zo’n kaartplotter is een reuze handig apparaat (tomtom voor op het water). Ik kon zo de haven in draaien en naar mijn plekje varen. Het landen in de box ging ook alsof ik het dagelijks doe.

Nu lig ik weer veilig met mijn scheepje aan het einde van de wereld in Lelystad.