Wij mensen denken dat we controle hebben over ons eigen leven. Maar is dat wel zo? Het lijkt er,voor mij, steeds meer op dat de uiteindelijke controle niet bij mij ligt. Oh ja gaan we het hebben over predeterminatie? Ja hoor dus ik kan alles uithalen wat ik wil en dan zeggen dat is mijn schuld niet maar dat was predeterminatie. Nee dat bedoel ik niet, of ….
Zoals ik het gevoel heb dat het in elkaar zit is dat we worden geboren op een bepaald moment en dood gaan op een bepaald moment. Die liggen min of meer vast. Ik kan er natuurlijk vroegtijdig door een stommiteit een einde aan maken, dus vrije wil is geen illusie. Je kan het zien als een volledig geboekte vakantie waarbij alle uitstapjes van te voren geboekt en gepland zijn. Je kan afwijken van het programma maar dan loopt het minder lekker en mis je vanalles. Wat vast staat is je aankomst en je vertrek en het doen val alle activiteiten zoals het gepland is gaat het gemakkelijkste of het fijnst. Sommige van die vakanties zijn heel actief en er moeten veel bergen beklommen worden. Maar alle bergen zijn haalbaar.
Wie heeft de reis dan gepland? Dat ben je zelf geweest. Je hebt uit de catalogus de verschillende opties gekozen die het meeste bij jou programma passen. Het enige probleem is dat je op weg hier naartoe het programma vergeten bent.
Je kan de reisleiding om hulp vragen en vragen om ‘hints’ voor die dag: “Jou wil geschiede universele spirit, niet de mijne. In mij om mij en door mij heen. Laat me als je blieft weten wat ik vandaag kan, moet en mag doen. Voor jou universele zegeningen naar allen.” Nee geen gezeur over god en al helemaal niet met een hoofdletter. Iedereen is gelijkwaardig. En dan, na een tijdje, ga je stemmen horen/zien/weten en je bent niet gek. Fijn he? Het leven gaat dan ook veel gemakkelijker.
En dan zijn er de ‘toevallige’ ontmoetingen. Ik vaar voor Enkhuizen met windkracht 6, voor de wind. Het gaat als een speer maar met die golven van achteren wordt ik toch een beetje niet helemaal lekker. Dus als ik zie dat het havenhoofd echt pal voor de wind wordt en als ik met de wind mee ga kruisen het 2x zo lang duurt, besluit ik de motor te starten. Die klinkt vreemd. Ai geen koel water. Motor gestopt en evel later opnieuw geprobeerd, weer geen koelwater. Met kracht 3 a 4 kan ik eventueel wel de kom binnen zeilen en dan het anker uit doen maar met 6 is dat loei eng vooral in m’n eentje. Dus bel ik de kustwacht en leg de boel uit. Zij sturen de reddingsbrigade. Later in de haven zit ik met een van die mannen aan boord. Hij zegt iets waardoor ik hem meteen vertrouw. Dat heb je soms dat mensen een slot open doen met een paar woorden. Ik vertel hem over de life leafs en hij begrijpt gelijk de link met de levens boom en ook de werking valt niet op dove oren. Dit verbaasd me dat ik op deze manier iemand ontmoet die zo open staat hiervoor en ook interesses heeft in de zelfde richting (computers en programmeren).
Later denk ik aan de ontmoeting terug en denk, ‘dat was geen toeval’. Als je terug kijkt op je leven, zie je dan niet veel van dit soort momenten? Ik ben benieuwd op welke voor geboekte reis ik nou weer ben gestapt.
Ps als 1 van jullie dit leest is een foto’tje die gemaakt is er bij wel leuk…
Leave a Reply